വിശുദ്ധി

നിന്റെ കണ്ണിണകളിലെ  അഴകല്ല ,

ചുണ്ടിനു മേലെ ആ മറുകല്ല

ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ എന്നെ

നിന്നിലേക്കടുപ്പിച്ചത്,

നിന്നിലെ ജീവിത വിശുദ്ധിയായിരുന്നു

അന്ന് നീ എന്നില്‍ നിന്നും

 അകലാന്‍ ശ്രമിച്ചതും  

നിന്നിലെ വിശുദ്ധി തന്നെ

എങ്കിലും ....
നീ എന്നെ മനസിലാക്കിയില്ല
എന്നിലെ വീഴ്ചകളെ
ജന മദ്ധ്യേ നീ അഴിച്ചു വെച്ചപ്പോള്‍ ....
നിന്നിലെ കാപട്യം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു
കപടമാം നിന്റെ മുഖ പടത്തിനു
കാലമിനിയും മാപ്പു തന്നേക്കാം ....
കരളു പറിച്ചു നീ കാട്ടുന്ന ചെമ്പരത്തി
മഹ്ശറയിൽ കരിഞ്ഞുണങ്ങും
എന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ മീസാനില്‍
കനം  തൂങ്ങും
നീതിയുടെ തുലാസില്‍
അന്ന് നാം ഹ്രദയ രക്തത്തിന്റെ
കണക്കു തീര്‍ക്കും ...