ഭരണകൂടഭീകരതയും കോടതിയും

ഒടുവിൽ പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം നക്സലൈറ്റ് വർഗീസിന്റെ ആത്മാവിനു

അൽ‌പ്പമെങ്കിലും സന്തോഷിക്കാം . തന്റെ കൊലയാളിയെ ഒരാളെയെങ്കിലും ലോകത്തിനു മുൻപിൽ കൊണ്ടുവരാൻ സാധിച്ചല്ലോ.  വാസുവേട്ടൻ പോലും കോടതിയെ അഭിനന്ദിച്ചിരിക്കുകയാണു. ഭരണകൂടം പൌരന്മാരുടെ അവകാശങ്ങൾ  കവർന്നെടുക്കുകയും  അവരെ അന്യായമായി പീഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴാണു സമൂഹത്തിൽ കലഹങ്ങളും അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങളും രൂപം കൊള്ളുന്നത് . ലോകത്ത്  തീവ്രവാദ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ  കാരണങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങിചെല്ലുമ്പോൾ നമുക്കിത് ബോധ്യപ്പെടുന്നതാണു. അതിനു കൂടുതൽ ഗഹനമായ പഠനം വേണമെന്ന് ഈയുള്ളവൾക്ക് തോന്നുന്നില്ല. എന്നാൽ, തീവ്രമായ നിലപാടുകൾ സാമൂഹ്യപരിവർത്തനങ്ങൾക്ക് ഹേതുവായി തീരുമെന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുമില്ല.  ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമരചരിത്രം നമുക്ക് പറഞ്ഞുതരുന്നതും മറ്റൊന്നല്ല.

               സമൂഹത്തിലെ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരുടേയും അടിയാളന്മാരുടേയും അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി  പടപൊരുതാനാണു എഴുപതുകളിലെ ക്ഷുഭിതയവ്വനം കർമ്മരംഗത്തേക്ക് വന്നത്.  അജിതയും വർഗ്ഗീസുമൊക്കെ ആവരിൽ ചിലർ മാത്രമായിരുന്നു. അനീതിക്കെതിരേയും സാമൂഹ്യ അസമത്വത്തിനെതിരേയും അവർ സായുധമായിതന്നെ പ്രതികരിച്ചു. വളരെ പെട്ടെന്നുതന്നെ വർഗീസ് ഭരണകൂടെത്തിന്റെ കണ്ണിലെ കരടായി തീരുകയും ചെയ്തു.യഥാർത്തത്തിൽ ആപോരാളിയെ മരണത്തിലേക്ക്  കൈപിടിച്ചാനയിച്ച  കറുത്തകൈകൾ ഇന്നും സമൂഹത്തിലെ ഉന്നതസ്ഥാനങ്ങളിൽ വിരാജിക്കുകയണു. നായരും ലക്ഷമണയും വിജയനും ഭരണകൂട ചട്ടുകങ്ങൾ മാത്രമാണു . അടിയന്തിരാവസ്ഥകാലത്ത് അക്രമത്തിനും അരാജകത്വത്തിനും കൂട്ടുനിന്നവർ ഇന്നും അധികാരസോപാനങ്ങളിൽ അഭിരമിക്കുകയാണു. ഇവിടെയാണു നമ്മുടെ ജനാധിപത്യം വല്ലാതെ നിസഹായമായി തീരുന്നത് . കോടതികൾക്ക് തെളിവാണാവശ്യം.ജീവപര്യന്തത്തിനു ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട ലക്ഷ്മണ ഒരിക്കലും തന്നെ ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ഭരണ നേതൃത്വത്തെ പറ്റി ഒരക്ഷരം ഉരിയാടിയില്ല എന്നതും ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യമാണു. എന്തുതന്നെയായാലും,പതിറ്റാണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞാലും കുറ്റവാളികൾ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകതന്നെ വേണമെന്ന കോടതിയുടെ  പരാമർശം നല്ലതു തന്നെ. എന്നാൽ വേറെയും നിരവധി ഇരകൾ നീതി പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്തിലെ നിരവധി ജയിലുകളിലും പുറത്തും കഴിയുന്നുണ്ട് എന്നുള്ള കാര്യം എല്ലാവരും ഓർക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും . നാളത്തെ പ്രഭാതം നീതിയും നന്മയും നിറഞ്ഞതാകട്ടെ എന്നു നമുക്കു പ്രാർഥിക്കാം…