ഓര്‍മ്മകളെ തനിച്ചാക്കി ...

നല്ല ഉന്മേഷം തോന്നുന്നു. ചെറിയൊരു ഇടവേളയില്‍ നാട്ടില്‍ പോയി വന്നു. കൂടുതല്‍ ആവേശം കുട്ടികള്‍ക്കായിരുന്നു. ഫ്ലാറ്റിലെ തടങ്കലില്‍ നിന്നും അവര്‍ക്കും ആവുമല്ലോ ഒരു മോചനം.

വിമാനം കരിപ്പൂര്‍ ഇറങ്ങാന്‍ സമയമായെന്ന് അറിയിപ്പ് വന്നു. ഞാന്‍ ജാലകത്തിലൂടെ താഴോട്ട് നോക്കി. മരങ്ങളും കുന്നുകളും കണ്ട്‌ തുടങ്ങുന്നു. മാനവും മേഘാവൃതമാണ്. രണ്ടു തുള്ളി മഴവെള്ളം
വിമാനത്തിന്റെ ജാലകപ്പുറത്ത് വന്നു വീണു...ഞാന്‍ പതിയെ ആ വെള്ള തുള്ളികളെ കൈകള്‍ കൊണ്ട് അകത്തു നിന്നും തഴുകി തലോടാനൊരു ശ്രമം നടത്തി. ഓര്‍മ്മകളിലേക്ക് ഉറ്റിവീണ മഴത്തുള്ളികള്‍. രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ വൈകി പുറപ്പെട്ട എയര്‍ ഇന്ത്യ എ

ക്സ് പ്രസ്സിനോടുള്ള ദേഷ്യം ആ ജല കണികകളില്‍ അലിഞ്ഞില്ലാതായി ..

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ദിവസങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞുപോയത് . ഇന്ന് തിരിച്ചു പോകണം. നാട്ടിലെ മണ്ണിന്റെ മണവുമായി ഇണങ്ങി ചേര്‍ന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക് സങ്കടം. എനിക്കാണേല്‍ എന്തൊക്കെ കൊണ്ടുപോകണം എന്ന വേവലാതി ആണ്. തേങ്ങയും വാഴക്കുലയും ചേനയും ചേമ്പും പപ്പായയും വരെ ലഗേജിൽ കുത്തി നിറക്കുന്ന തിരക്കില്‍ ആണ് ഞാന്‍ . എല്ലാരും കളിയാ

ക്കുന്നു. നീ എന്താ CID മൂസയിലെ ബിന്ദു പണിക്കരെ പോലെ എന്നൊക്കെ. പക്ഷെ നാട്ടില്‍ ഇതൊക്കെ സുലഭമായി കിട്ടുന്ന അവര്‍ക്കുണ്ടോ ഞങ്ങള്‍ പ്രവാസി വീട്ടമ്മമാരുടെ പ്രയാസം അറിയുന്നു. വെറും ചിക്കനും മട്ടനും മടുത്തു എന്നത് അവരോട് പറഞ്ഞാൽ അവർ പറയും ഹോ നിങ്ങൾ ബല്യ ഗൾഫല്ലെ എന്ന് അവർക്കറിയില്ലല്ലോ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ചക്കക്കുരുവിനു പോലും ഭയങ്കര വിലയാണെന്ന്. അതു കിട്ടാനാണെങ്കിൽ ലുലു വരെ പോകൂകയും വേണം .. ഞാന്‍ ഇക്കയോട് ചോദിച്ചു....

"ഇക്കാ..കുറച്ച് ഉണക്കമീന്‍ കൂടി മേടിക്കാമായിരുന്നില്ലേ...?"

അത് കേട്ട് അവര്‍ക്ക് ചിരി.

"ഇനി എത്ര നാള്‍ കഴിഞ്ഞാലാ ഉണക്കമീനും കൂട്ടി കഞ്ഞി കുടിക്കാന്‍ പറ്റാ...?" ഞാന്‍ വിട്ടു കൊടുത്തില്ല . അനുജനെ സോപ്പിട്ട് അതും വാങ്ങിപ്പിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ സാമാന്യം വല്യൊരു കെട്ട് തന്നെ ആയിട്ടുണ്ട്‌. "ഡീ നീ അവിടെ കച്ചോടം തുടങ്ങാന്‍ പോവാണോ...?" എന്നായി ഇക്ക. ഹമ്പട മോനെ ഇതൊക്കെ നിങ്ങളെ മുഖം തെളിയിക്കാനുള്ള മരുന്നുകളല്ലേ എന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. രണ്ട് തേങ്ങയും കൂടി അതിൽ കുത്തികേറ്റി.. "ഡീ മുപ്പത് തേങ്ങ, നമുക്ക് ഉപ്പാനേം കൂടി അങ്ങോട്ട് കൂട്ടിയലോ...?

തേങ്ങാ കച്ചോടം അവിടേം തുടങ്ങാലോ...?

ഒക്കെ ചിരിക്കാനുള്ള വാക്കുകളാണെങ്കിലും എന്തോ ഒരു വിഷമം, വീണ്ടും പ്രവാസത്തിന്റെ യാന്ത്രികതയിലേക്ക് … ഈ നാടും വീടും വീട്ടുകാരുമെല്ലാം.. ..എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി…. …

(വരുന്ന വഴി റോഡില്‍ സൊറ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഇവര്‍ ഫോട്ടോക്ക് നന്നായി പോസ് ചെയ്തു തന്നു )

എയര്‍ പോര്‍ട്ടിലെത്താന്‍ ഇനിയും രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ കഴിയണം. പതുക്കെ ഡ്രൈവ് ചെയ്‌താല്‍ മതിയെന്ന് ഇക്ക അനുജനോട് പറയുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിലും അതു തന്നെയായിരുന്നു അത്രയും സമയം വഴിയോരകാഴ്ചകൾ ആസ്വദിക്കാലോ,വഴിയിലൊരു കരിമ്പ് ജ്യൂസ് കട കണ്ട്‌. വണ്ടി നിര്‍ത്തി . നല്ല രുചി. അപ്പുറത്ത് ഒരു മാവ് നിറയെ ഉണ്ണി മാങ്ങകള്‍. " ഉമ്മച്ചീ നമുക്കീ മാവിനേയും കൂടെ കൂട്ടാം "നാട് എത്ര മാത്രം നഷ്ടപ്പെടുന്നു അവര്‍ക്ക് എന്ന് അതില്‍ നിന്നും വായിച്ചെടുക്കാം. എനിക്കും സങ്കടം തോന്നാതിരുന്നില്ല. കുട്ടിക്കാലത്ത് നമ്മള്‍ കളിച്ചതു പോലുള്ള കളികളും തൊടിയിലൂടെയുള്ള ഓട്ടവും വയലിലും വരമ്പത്തും കളിച്ചതും എന്തൊക്കെ ഓർമ്മകൾ ഇന്ന് നമ്മുടെ കുട്ടികള്‍ക്ക് അവയൊന്നും അറിയുക പോലുമില്ല .

എയര്‍ പോര്‍ട്ടിലെത്തി. പ്രതീക്ഷിച്ചതില്‍ നിന്നും മറിച്ചൊന്നും സംഭവിച്ചില്ല ഫ്ലൈറ്റ് എയര്‍ ഇന്ത്യ ആണെങ്കില്‍ പിന്നെ പറയാനുണ്ടോ. പക്ഷെ പുരോഗതി ഉണ്ട് . ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോള്‍ രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ആണ് ലേറ്റായതെങ്കിൽ ഇപ്പോള്‍ അത് രണ്ടര മണിക്കൂര്‍ ആണ്. എന്നാലും ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത മറ്റൊരു അത്ഭുതം കൂടി സംഭവിച്ചു. ബോര്‍ഡിംഗ് പാസ്സുമായി ചെന്നാല്‍ ഫുഡ്‌ കിട്ടുമെന്ന അറിയിപ്പ്. ഇതൊക്കെ തന്നെ ലാഭം. അത് കഴിച്ചപ്പോള്‍ ആള്‍ക്കാര്‍ക്ക് ഇത്തിരി ആശ്വസം പോലെ. മുറുമുറുപ്പ് നിര്‍ത്തിയ മട്ടുണ്ട് . ഞാൻ അവിടെനിന്നും കുറച്ച് ബുക്കുകളൊക്കെ വാങ്ങി അതും കൂടി ആ ബാഗിൽ വെക്കാൻ പാടുപെടുന്നത് കണ്ട് ലഗേജ്ജിന്റെ മോളിലൊരു തട്ടുതട്ടിക്കൊണ്ട് ഇക്ക എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞാനാണെങ്കില്‍ ഇത് എക്സ് പ്രസ് ആയിട്ടാ.. വല്ല എമിരേറ്റ്സ് ആണേല്‍ ഇതിലും വലിയ ബാഗ് എടുക്കുമായിരുന്നു എന്ന ഭാവത്തിലും.

ഓര്‍മ്മകളെ തനിച്ചാക്കി വീണ്ടും ബഹറിനില്‍ എത്തി .. ഇനി ഇവിടെ കാണും ഈ ബൂലോകത്ത്. എന്‍റെ പൊട്ടത്തരങ്ങള്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു നിങ്ങളുടെ കൂടെ. പതിവ് പോലെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമല്ലോ. സഹകരണങ്ങള്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ നിര്‍ത്തട്ടെ.